ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งได้เตรียมประกอบยัญญพิธี โดยเอาโคผู้ 700 ตัว ลูกโคผู้ 700 ตัว  ลูกโคเมีย 700 ตัว แพะ และแกะ อย่างละ 700 ตัว นำผูกติดไว้กับเสาเพื่อเตรียมนำมาบูชายัญ กูฏทันตพราหมณ์ผู้ปกครองหมู่บ้านแห่งนี้ได้เกิดมีจิตเลื่อมใสในพระธรรมเทศนาของพระพุทธเจ้า และประกาศตนเป็นอุบาสกถึงซึ่งพระรัตนตรัยเป็นสรณะตลอดชีวิต จึงปล่อยสัตว์ทั้งหลายให้เป็นอิสระ เว้นขาดจากการเบียดเบียนชีวิตของสรรพสัตว์ทั้งหลาย

การให้ทานนั้นเป็นบาทฐานเบื้องต้นของการบรรลุธรรม เหตุเพราะผู้ให้สิ่งประเสริฐ ย่อมถึงฐานะที่ประเสริฐ

Time Index

[03:23] เกริ่นนำเรื่องทาน

[06:43] อสทิสทาน

[09:53] คนเก็บน้ำผึ้ง เจตนาการให้ทาน

[14:58] อังกุรและอินทกเทพบุตร การให้ทานแก่ผู้มีศีล ได้อานิสงส์มาก

[25:18] บัณฑิตสามเณร

[32:33] สุขสามเณร

[42:07] เมณฑกเศรษฐี

[48:23] นายสุมนมาลาการ

[50:38] สรุป

อ่าน "เรื่องอสทิสทาน [๑๔๖]" อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท โลกวรรคที่ ๑๓

อ่าน "ประวัติพระสีวลีเถระ" อรรถกถา อังคุตตรนิกาย เอกนิบาต เอตทัคคบาลี

อ่าน "อังกุรเปตวัตถุ" อรรถกถา ขุททกนิกาย เปตวัตถุ อุพพรีวรรคที่ ๒

อ่าน "เรื่องบัณฑิตสามเณร [๖๔]" อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท ปัณฑิตวรรคที่ ๖

อ่าน "เรื่องสุขสามเณร [๑๑๗]" อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท ทัณฑวรรคที่ ๑๐

อ่าน "เรื่องเมณฑกเศรษฐี [๑๙๑]" อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท มลวรรคที่ ๑๘

อ่าน "เรื่องนายสุมนมาลาการ [๕๓]" อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท พาลวรรคที่ ๕