พระผู้มีพระภาคตรัสแก่ภิกษุ ขณะทรงพักแรม ณ พระตำหนักหลวงในพระราชอุทยานอัมพลัฏฐิกา ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างกรุงราชคฤห์กับเมืองนาลันทา โดยทรงปรารภคำติเตียนพระรัตนตรัยของปริพาชกชื่อสุปปิยะ และคำสรรเสริญพระรัตนตรัยของพรหมทัตตมาณพผู้เป็นศิษย์ ซึ่งมีถ้อยคำขัดแย้งกัน และกล่าวถึงปัญญาอันประเสริฐของพระองค์ จากนั้นทรงแสดงในเรื่องทิฏฐิไว้ 62 ทิฏฐิ ซึ่งครอบคลุมทิฏฐิ หรือลัทธิทั้งหมดที่แพร่หลายอยู่ในสมัยนั้น ทรงถือว่า ลัทธิเหล่านั้นเป็นมิจฉาทิฏฐิ

ตอนที่ 1 เป็นความเห็นกำหนดขันธ์ส่วนอดีต และขันธ์ที่เป็นส่วนอนาคตบางส่วน ซึ่งพระผู้มีพระภาคตรัสถึงสาเหตุที่คนทั้งหลายกล่าวสรรเสริญพระองค์ ทรงงดเว้นจากข้อห้ามในศีลทั้ง 3 ชั้น และทรงเป็นพระสัพพัญญุตญาณ

Time index

[00:00] พรหมชาลสูตร ตอนที่ 1

[03:07] ข่ายแห่งพระสัพพัญญุตญาณอันประเสริฐ | สุปปิยปริพาชก และพรหมทัตตมานพ

[10:10] จูฬศีล | มัชฌิมศีล | มหาศีล

[33:01] ทิฏฐิ 62 ปุพพันตกัปปิกวาทะ 18 ความเห็นกำหนดขันธ์ส่วนอดีต | อัตตา และโลกเที่ยง | มูลเหตุที่ 1

[39:03] มูลเหตุที่ 2 

[42:55] มูลเหตุที่ 3

[46:15] มูลเหตุที่ 4 | สรุปสัสสตวาทะ

[49:22] เห็นว่าอัตตา และโลกเที่ยงเป็นบางอย่าง

อ่าน "พรหมชาลสูตร" พระไตรปิฎกเล่มที่ ๙ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑ [ฉบับมหาจุฬาฯ] ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค