"กรรมทุกอย่างที่นรชนสั่งสมไว้แล้ว ย่อมมีผลเสมอไป ขึ้นชื่อว่ากรรมแม้จะเล็กน้อยที่จะไม่ให้ผลเป็นไม่มี"

ในวันนี้เป็นเรื่องของเด็กจัณฑาล 2 คนที่สนิทกันอย่างมาก คือ ไปไหนก็ไปด้วยกัน เล่นก็เล่นด้วยกัน ทำอะไร ๆ ก็ทำแบบเดียวกัน แม้แต่เวลาคิด ก็คิดเหมือนกัน แต่ด้วยความที่เป็นคนนอกวรรณะ เป็นจัณฑาล จึงมักถูกทำร้ายอยู่เสมอ ชีวิตก็เกิดปัญหาต่าง ๆ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้…

เรื่องราวนี้มาในชาดกที่ชื่อว่า จิตตสัมภูตชาดก

Time index

[02:15] จิตตสัมภูตชาดก

[13:50] เด็กทั้ง 2 ไปชุบตัวที่ตักศิลา

[17:59] จิตตกับสัมภูตปลอมเป็นพรามหณ์เข้าเมืองแทนที่อาจารย์

[22:47] ถูกจับได้ว่าปลอมเป็นพรามหณ์

[24:32] ตายแล้วเกิด ๆ จนเป็นมนุษย์

[27:52] จิตตดาบสระลึกชาติได้จึงออกบวช

[34:13] รอ 50 ปี จึงชวนพระราชาออกบวช

[52:32] พระปัญจฯ ราชาออกบวช

[53:57] สรุปข้อคิดจากเรื่อง จิตตสัมภูตชาดก

อ่าน “จิตตสัมภูตชาดก” อรรถกถา จิตตสัมภูตชาดก ว่าด้วยผลของกรรม

อ่าน “ผู้รักษาผู้อื่นชื่อว่ารักษาตน” พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรคเสทกสูตรที่ ๑