ค่านิยมถ่ายรูปอาหารลงโซเซียล..ถ้าบริโภคเพื่อเล่นเพื่อมัวเมา บาปจะยิ่งมาก เพราะเริ่มตั้งแต่กระบวนการที่ได้มาซึ่งวัตถุกามนั้น ทั้งกระบวนการที่เข้าไปถึงในจิตใจของเราอาหารไม่ได้อยู่แค่ท้องแล้วไปทวารหนัก แต่มันเข้าไปอยู่ในใจด้วย ตรงที่เข้าไปสู่ในใจแล้ว ทำให้กิเลสลดลงไหมอันนี้สำคัญดังนั้นจะให้เป็นบุญหรือเป็นบาปต่อไปถ้ารับบาปมาแล้วมีกามกิเลสมากในวัตถุที่เป็นอาหารมาก อันนี้บาปก็ต่อไป

กรอบขอบที่ต้องตั้งไว้ไม่ฆ่าไม่ทำร้ายไม่เบียดเบียนจนถึงในจิตใจ จะให้คนอื่นควบคุมบังคับไม่ได้ เขาทำไม่ได้ เราก็บังคับจิตของคนอื่นไม่ได้ เราต้องรักษาจิตของเราเอง ตรงนี้สำคัญ ควบคุมกายวาจา ไม่ผิดศีล ใจก็ต้องรักษาควบคุมให้มีการพิจารณาโดยแยบคายแล้วจึงบริโภค อันนี้จะดีจะเป็นบุญแน่นอน

Time Index

[05:50] วัฒนธรรมการกินที่เปลี่ยนไปถ่ายรูปลงโซเซียล จะเป็นประโยชน์ในจิตใจได้อย่างไร

[12:18] อาหารทุกเม็ดทุกมื้อที่กิน เป็นประโยชน์เป็นโทษได้ อาหารคือคำข้าวเปรียบไว้กับการกินเนื้อบุตร

[14:56] กามกิเลสต่างกับวัตถุกาม

[18:12] ปัญหาเริ่มจากผิดศีล: การทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงไป ซึ่งกรอบขอบไล่ความละเอียดลงมาใน 3 ระดับ

[25:35] ขยายจนถึงการค้าขายเนื้อสัตว์เป็น1 ใน 5 ของอกรณียกิจและรวมถึงผิดศีล: การลักขโมย

[27:58] การที่ได้มาด้วยการเบียดเบียนทางตรงและทางอ้อม

[31:40] อุปมาเหมือนพ่อแม่ต้องกินเนื้อลูกรัก จำใจกินเพื่ออาศัยข้ามหนทางอันกันดาร

[37:33] โภชเนมัตตัญญุตา: การรู้ประมาณในการบริโภค เพียงเพื่อระงับเวทนาเก่าและไม่ทำให้เวทนาใหม่เกิดขึ้น

[47:20] บุญเกิดจากการให้ในเนื้อนาบุญที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ที่มีการพิจารณาแล้วจึงบริโภค

[49:28] เรื่องอาหารที่กินแล้วจะทำให้จิตใจบริสุทธิ์ได้ ด้วยการพิจารณาโดยแยบคายก่อนแล้วจึงบริโภคนี้จึงสำคัญ และถ้าสามารถควบคุมตั้งแต่กระบวนการที่ไล่ตั้งแต่การผลิต มีการเบียดเบียนกันไหม ถ้าแก้ไขให้ดี ถ่ายรูปลงโซเซียลเลย

อ่าน “โภชเนมัตตัญญุตา ว่าด้วยภิกษุผู้เป็นธีรชน” พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๙ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๑ ขุททกนิกาย มหานิทเทส

ฟัง “อาการเกิดดับแห่งอาหาร 4” ออกอากาศทาง FM92.5 เมื่อวันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2562