ท้าวสักกะฯ หรือว่า พระอินทร์ คือตำแหน่งของจอมเทพผู้ปกครองเหล่าเทวดาอาศัยอยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

ท้าวสักกะผู้เป็นจอมแห่งเทพทั้งหลาย เมื่อครั้งเป็นมนุษย์ชื่อ มฆมาณพได้บำเพ็ญ วัตตบท 7 ประการ คือ

1. บำรุงมารดาบิดา

2. ประพฤติอ่อนน้อมต่อผู้เจริญในตระกูล

3. พูดคำสัตย์

4. ไม่พูดคำหยาบ

5. ไม่พูดส่อเสียด

6. กำจัดความตระหนี่

7. ไม่โกรธ

การจะเป็นมหาเทพได้ก็ต้องอาศัยการให้ทาน บำเพ็ญบารมีมาอย่างมากมายและต้องมีความเมตตา ท้าวสักกะฯ เป็นตัวอย่างของความเป็นผู้ไม่ประมาทในการทำความดีและสร้างบุญบารมี ทั้งยังเป็นผู้ที่มีขันติ (ความอดทน) โสรัจจะ (ความสงบเสงี่ยม) เป็นเทวดาที่มีคุณธรรมสูงมาก

Time Index

[04:27] เรื่องของท้าวสักกะ – เหตุที่ทำให้ได้พระนามต่างๆ

[12:31] ท้าวสักกะบำเพ็ญกุศลสร้างบารมีต่างๆ เมื่อครั้งเป็น “มฆมานพ”

[21:59] มฆมานพกับภริยาทั้ง 4

[25:19] ช้างเอราวัณ

[37:21] ภรรยาทั้ง 3 ของมานพ เกิดในภพดาวดึงส์ ส่วนนางสุชาดาเป็นนกยาง

[48:50] ท้าวสักกะปลอมเป็นอสูรชิงนางสุชาดา

[53:09] พวกอสูรกลัวท้าวสักก

อ่าน “เรื่องท้าวสักกะ [๒๑]” อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท อัปปมาทวรรคที่ ๒